Powstanie 6PDPD

Dywizja została sformowana na podstawie rozkazu Nr 0048/Org. Ministra Obrony Narodowej z 15 czerwca 1957 roku
i rozkazu Nr 00400/Org. dowódcy Warszawskiego Okręgu Wojskowego z 26 czerwca 1957 roku, na bazie 6 Pomorskiej Dywizji Piechoty.
Stan etatowy dywizji powietrznodesantowej przewidywał 2013 żołnierzy i 36 pracowników kontraktowych.
Uzbrojenie dywizji stanowić miało:
111 ręcznych karabinów maszynowych,
35 ciężkich karabinów maszynowych,
14 wielkokalibrowych karabinów maszynowych,
117 granatników przeciwpancernych,
45 dział bezodrzutowych
i 45 moździerzy.

Inicjatorem stworzenia zupełnie nowego w LWP rodzaju wojsk był ówczesny dowódca Warszawskiego Okręgu Wojskowego, gen. bryg. Józef Kuropieska.
Pierwszym dowódcą 6 PDPD został płk dypl. Bolesław Chocha, pełniący tę funkcję w latach 1957–1960.
W związku z brakiem doświadczenia w organizowaniu tego typu jednostek, wzorowano się na
1 Samodzielnej Brygadzie Spadochronowej PSZ na Zachodzie gen. Sosabowskiego,
korzystając z wiedzy i doświadczeń byłych spadochroniarzy 1 SBS, przywróconych do czynnej służby wojskowej w 6 DPD.

Żołnierze dywizji nosili charakterystyczne bordowe berety
dlatego przylgnęła do nich nazwa „Czerwone berety”.
Ponadto żołnierze użytkowali mundury polowe odmiennego wzoru niż w pozostałych rodzajach wojsk.
Uzyskali także prawo do występowania poza rejonami zakwaterowania w mundurach polowych z podwiniętymi rękawami,
co na ówczesne czasy było ewenementem.

źródło https://pl.wikipedia.org/wiki/6_Pomorska_Dywizja_Powietrznodesantowa